Tych miłości, które z namina strumieniach białych płyną,co jak chmury nad głowamiczasem każą zapominać,tych miłości jak zwierzęta,co wracają w las od ludziwęsząc z twarzą wyciągniętą,zanim śmierć ich nie ostudzi,tych miłości, które niosąsok z korzeni w słońce liściem,co jak puch dziewczęcych włosówlekko rosną ku niebiosom,nie wydepczą nienawiści.Tych miłości, o, za wiele,chociaż ziemia jeszcze twarda,nad nią zawsze...Read More