Zima 41r.) Do pal­ców przy­mar­z­ły stru­ny z cien­kie­go krzy­ku ro­ślin. Tak się do­ra­sta do trum­ny, ja­ke­śmy w cza­sie do­ro­śli. Sta­nę­ły rze­ki ognia ścię­te krą pur­pu­ro­wą; po no­cach sen jak po­chod­nia stra­szy ob­cię­tą gło­wą. Cze­goż ty jesz­cze? W mro­zie świat jest jak z tro­cin syp­ki. Oczu stę­ża­ły orzech. To śnieg, to nie ser­ce tak skrzy­pi. Każ­dy...Read More