Trzeba umieć ludzi pokochać,jeśli nie ogień, ustami wyrzucać jasność,życie jak granat wybucha,wybuchło, zgasło.A tu by trzeba z desek prostychdom, kościół, niebo drgające wznieść.A tu posadzić żywicą dudniące sosny,pod włosami ich, pod kwiatamiserdeczną gościć wieść.A tu by dzbany oliwy słonecznej pełnew rany otwartych warg podać,w chałupin ciemnych trumny, w popiółniech płynie niebios woda.Tak z dłonią na...Read More